prof. dr hab. Edward Grzegorek
Profesor Edward Grzegorek urodził się w 1946 roku. Studia matematyczne ukończył na Uniwersytecie Wrocławskim. W roku 1975 w Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk obronił pracę doktorską o tytule „Permutacje produktów”, której promotorem był Edward (Szpilrajn) Marczewski, uzyskując w ten sposób stopień doktora nauk matematycznych. W dniu 23 maja 1980 także w Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk uzyskał habilitację na podstawie rozprawy „Mnogościowe, miarowe i topologiczne własności rodzin σ-ciał zbiorów”. Recenzentami w przewodzie habilitacyjnym byli prof. Roman Duda, prof. dr R.D. Mauldin, prof. Kazimierz Urbanik oraz prof. Bogdan Węglorz. W dniu 26 października 1990 z rąk Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej otrzymał tytuł profesora nauk matematycznych.
Profesor Edward Grzegorek był promotorem czterech doktoratów (Włodzimierz Bzyl, Ireneusz Recław, Jakub Jasiński i Radosław Drabiński), był recenzentem wielu prac doktorskich, rozpraw habilitacyjnych a także wniosków o tytuł profesora.
W ogromnym dorobku naukowym profesora Grzegorka można wyróżnić kilka wątków tematycznych. Rozprawa doktorska oraz osiągnięte po niej dalsze wyniki poruszają zagadnienie permutacji oraz odwzorowań osiowych. Mianowicie, funkcja f: X×Y → X×Y jest osiowa jeśli jest postaci f(x, y) = (x, g(x, y)) (pozioma) lub postaci f(x, y) = (g(x, y), y) (pionowa). Wyniki prof. Grzegorka dotyczące funkcji osiowych to między innymi: każda funkcja jest złożeniem sześciu odwzorowań osiowych. Następnie: W roku 1935 Stefan Banach postawił pytanie w słynnej Księdze Szkockiej czy każda permutacja zbioru N2 jest złożeniem skończonej liczby permutacji osiowych. Odpowiedzi pozytywnej udzielia Nosarzewska szacując liczbę wystarczających permutacji osiowych na 5, Prof. Grzegorek i Ehrenfeucht zastąpili nieodzowną liczbę permutacji osiowych przez 4 ([EG] i [G]).
Praca habilitacyjna Profesora porusza zagadnienia związane z σ-ciałami. Bardzo znanym wynikiem z tej tematyki jest twierdzenie znane pod nazwą Twierdzenie Czterech Matematyków Polskich, jest to twierdzenie z pracy [BCGR] stwierdzające że jeśli jest dane punktowo skończone pokrycie przestrzeni X elementami ustalonego σ - ideału (o bazie borelowskiej) to istnieje podrodzina o sumie niemierzalnej względem tego ideału. 1
Bardzo istotny w dorobku Prof. Grzegorka jest też (wielokrotnie cytowany) rezultat że istnieje zbiór zawsze pierwszej kategorii który ma moc non(M).